من ساخته ی دست من

من به خود می نگرم و باور دارم  که "من " ساخته ی دست منست ..
وهمین "من "  بود که تو را از من راند ..
و همین بود  و همین بود و همین .
کاش یکباره زمین ، دهنی باز کند  پی بلعیدن "من"   .
یا که آغاز کنم ساختنٍ " من "  را از نو .
یاکه  آغاز کنم  دوریِ  "من " را از تو .
یک فنجان چای ، دو عدد قهوه ی تلخ ،
و هزاران پشته ی صبح ،
  که بکارت دارند بر این عاشقی مرده ی من ..
که اصالت دارند به اندازه ی همه ی زندگی ام ..
که نباید باشند .. که نباید باشم ، این گونه که اکنون هستم
ن ه ن ب ا ی د ب ا ش م ، دگر این "م ن " که تو را از  من  راند.